Brooklyn (NY), Williamsburg, kinderdagverblijf
Brooklyn (NY), Williamsburg, Kent Avenue
Brooklyn (NY), Williamsburg
Brooklyn (NY), N Oxford Street
Booklyn (NY), N Oxford Street
Brooklyn (NY), N Oxford Street
Williamsburg (NY)
Queens (NY), Long Island City, 5Pointz
Queens (NY), Long Island City, 5Pointz
Queens (NY), Long Island City, 5Pointz
Manhattan (NY), genomen vanaf de Highline, 25th Street
Manhattan (NY), genomen vanaf de Highline, 25th Street
Brooklyn (NY), 4th Avenue -Sackett Street
Opgeslagen onder Geen categorie
Ook dit is New York, straat na straat sombere woonblokken, door struikgewas overwoekerde stukken braakland, verwaaide plastic zakken en papier op de stoep. Komend uit de subway zien we langs de winkelstraat veel neergelaten rolluiken, een veeg teken. Zwarte mannen hangen wat rond. We zijn op zoek naar het Gramsci Moument, het nieuwste project van de Zwitserse kunstenaar Thomas Hirschhorn. Een vriendelijke zwarte vrouw wijst ons de weg naar een uit latten en plakband samengesteld bouwsel in het groen tussen een uitgestrekt appartementen complex, ze is een van de medewerksters vertelt ze trots. Hirschhorn bouwde het samen met buurtbewoners, die het gedurende de zomermaanden zullen gebruiken voor concerten, lezingen, tentoonstellingen en als uitvalbasis voor kunstuitstapjes. Een tijdelijk buurthuis voor de kunst, dat na de zomer weer wordt afgebroken. In een van de afgeschotte ruimtes is een groepje kinderen onder leiding van buurtbewoners bezig met tekenen, knippen en plakken, in een andere ruimte bladert een meisje in een dik kunstboek. Overal teksten van de Italiaanse communistische partij-ideoloog Antonio Gramsci (1891-1937). Hij had een revolutie van de arbeidersklasse op zowel het culturele als op het politieke vlak voor ogen. In de ‘bibliotheek’ van het project met geschriften van Gramsci draait een documentaire over zijn leven. Hirschhorn deed in 2007 een dergelijk project al eens eerder in de Bijlmer, het Spinoza Festival. Dat was twee maanden lang het podium voor intellectuele en kunstzinnige activiteiten en daarna was het weer weg. Zo zal het ook gaan met zijn project in de Bronx. Het is een mooi idee en het zal ongetwijfeld een aantal mensen in aanraking brengen met waardevolle zaken waar ze anders geen kennis van zouden nemen. Maar daarna? Wie bekommert zich dan nog om wat er in gang is gezet? Een paar maanden is deze plek het spannende middelpunt voor buurtbewoners en daarna is alles weer bij het oude. De tv, het rondhangen op straat, de uitzichtloosheid. Maar de kunstenaar heeft weer gescoord. In de N.Y. Times van 30 juni j.l. zegt hij dat ook met zoveel woorden : “Ik doe dit niet voor de gemeenschap, maar om de kunst te dienen. Mijn redenen zijn zuiver persoonlijk artistiek”. Hirschhorn kan voorlopig voort. Er zijn nog heel veel zwarte gedepriveerde wijken in de wereld.
Gramsciproject
Gramsciproject, met plakband in elkaar gezet
zie ook: http://www.gramsci-monument.com/
http://www.tussentaalenbeeld.nl/A18.htm
De visie van Thomas Hirschhorn: http://www.gramsci-monument.com/Unshared_Authorship_2012.pdf
Opgeslagen onder Geen categorie
Wat valt er meer te zeggen over de nieuwste installatie van James Turrell dan mooi, indrukwekkend en uniek? Turrell is de meester van het licht. In het Guggenheim staar je half achteroverliggend naar de steeds van kleuren wisselende cirkels boven je hoofd. Het zijn de tinten van een Caran d’Ache kleurpotlodendoos, die je vroeger dwangmatig altijd in exact hetzelfde kleurverloop terug wilde leggen. Voor deze installatie is de hele Guggenheim rotunda, de als een spiraal opgaande tentoonstellingsruimte, dicht gemaakt. Om de gewenste kleureffecten te verkrijgen werden er ik weet niet hoeveel computers geïnstalleerd. Maar eigenlijk houd ik toch meer van Turrells ‘eenvoudiger’ werk. In het PS1 Moma in Queens zagen we een van zijn Sky Spaces, een rechthoekige uitsparing in het dak, waardoor je gefascineerd naar de langstrekkende wolken in de helblauwe lucht blijft kijken. Kunstmatig licht geeft een oranje schijnsel op de witte muren, waardoor de lucht intensiever van kleur wordt. Vandaar. Ik had eerst het idee om thuis ook een gat in het dak uit te zagen voor een eigen Sky Space, maar het zit toch geraffineerder in elkaar dan ik dacht.
Aten Reign, The Guggenheim Light Sculpture by James Turrell
Sky Space, Minneapolis sculpture garden, foto Nils Vik (Flickr)
Bij Kijkduin in Den Haag is Turrells Hemels Gewelf, een duinkrater waarin je liggend op een stenen bed naar de lucht kan staren. Alsof je onder een dunne glazen koepel ligt. De Pont in Tilburg heeft zijn installatie Wedgework: een ruimte met wisselende zachte kleuren, waarin je je oriëntatiegevoel kwijt raakt en het lijkt of je een beetje gaat zweven.
Meer over James Turrell:
Een grotere tegenstelling tussen het esthetische en contemplatieve werk van Turrell en de alles wat zich onder de navel afspeelt-installatie van Paul McCarthy kan je niet bedenken. De enige overeenkomst is dat beide kunstenaars hun werk tot in de hoogste graad van perfectie hebben uitgevoerd. McCarthy heeft overduidelijk in de loop van zijn leven zo’n haat tegen Walt Disney’s Sneeuwwitje opgebouwd, dat hij haar, de dwergen en de prins, op grote videoschermen opvoert als één grote zich besmeurende, aftrekkende en geilende bende. Hij spaart ook zichzelf niet. In zijn blootje (wat is die man lelijk!) feest hij met een opgeplakte Walt Disneyneus al kotsend en piesend mee. Het huis met de kamers waar dit alles zich afspeelt is op ware grootte nagebouwd, net als het woud met griezelig kale bomen; dat alles in het halfduister, in de gigantische zaal van de Armory, een 19e eeuws kazernegebouw. Het is goed voorstelbaar dat je als Amerikaan in de loop van je leven zo’n aversie tegen die onontkoombare zoetelijke Disneyfiguren ontwikkelt, en tegen de geldende schijnheilige preutsheid (McCarthy’s show is verboden voor onder de 17), dat je eens lekker wraak neemt. Daarbij treft McCarthy ook de kern van echte sprookjes, die in wezen handelen over wellust, verderf en dood. Over dat wat we niet willen weten.
Paul McCarthy, WS, 2013, copyright the artist and Hauser & Wirth
Voor de ingang van museum Boijmans van Beuningen staat McCarthy’s Santa Claus, bijgenaamd Kabouter Buttplug
Kabouter Buttplug, foto Natasha op Flickr
Meer plaatjes op:
http://www.timeout.com/newyork/art/slide-show-preview-paul-mccarthys-ws-at-the-park-avenue-armory
Opgeslagen onder Geen categorie
Kunst is overal 