De fraaiste allee van Amsterdam is toch wel de Apollolaan. In het midden een brede groenstrook met hagen en bloempartijen, bomenrijen aan weerszijden, geen tramverkeer, weinig auto’s, brede trottoirs, gemaakt om op een warme zomeravond uit flaneren te gaan. Maar waarom zou je? Zonder terrassen en andere wandelaars, behalve een enkeling die zijn hondje uitlaat. Maar nu is er dan Art Zuid en kan je langs beelden slenteren en commentaar leveren. Een reden om er op een zonnige dag te gaan kijken en op een geïmproviseerd terras te zitten waar je bediend wordt door hele aardige vrijwilligers.
De beelden zijn bij elkaar gebracht en erg mooi neergezet door Rudi Fuchs, voormalig directeur van het Stedelijk, en Maarten Bertheux, voormalig conservator van het Stedelijk. Fuchs was ooit degene die in het Stedelijk de abstracte kunst aan de kant schoof voor de nieuwe figuratie van Duitsers en Italianen, onder wie Baselitz, Penck, Lüpertz, Mimo Palladino. Hij bracht ook een nieuwe stijl van exposeren in, gebaseerd op overeenkomsten in vorm en kleur. Tot ergernis van veel kunsthistorici, die vinden dat exposities een chronologische ontwikkeling moeten laten zien, of in ieder geval voldoende informatie verschaffen over kunstenaars en hun tijd. Zo niet Fuchs, die van mening is dat mensen moeten kijken naar een kunstwerk zoals het zich voordoet, zonder de ballast van geschiedenis en meningen. Daar is wat voor te zeggen, maar zelf heb ik liever wat meer context.
De beelden langs de Apollolaan en de Minervalaan zijn volgens de ideeën van Fuchs opgesteld als een “theatraal spektakel, met de hoge bomen als coulissen, in een mise-en scène van licht en schaduw”, als in een “ruimtelijke regie”. Het resultaat is een esthetisch zeer verantwoord geheel, maar daardoor ook een beetje saai. Ondanks de intrigerende beelden van Mimo Palladino, de aandoenlijke herder met lam van Lüpertz. De opwinding over te bonte kleuren, vreemde vormen of gekke dingen ontbreekt.
Ook zonder Art Zuid is de Apollobuurt rijk aan beelden. Zo zijn de huizenrijen langs de Minervalaan rijkelijk versierd met jaren dertig kariatiden; bij de bruggen aan het Muzenplein en langs het water aan de kant van het Apollohotel bevindt zich het zogenaamde kinderhofje, een rijtje beelden van kinderen met dieren. Nog uit de periode van de grootste en de mooiste stadsuitbreiding die Amsterdam heeft gekend, Plan Zuid van Berlage uit de jaren dertig. Meer hierover op de site van museum het schip
Art Zuid, internationale sculptuurroute Amsterdam 2015, tot 20 september.